نام رسمی کشور :

جمهوری عربی مصر (جمهوری? مصر العربیه)

پایتخت :  قاهره

زبان رسمی :  عربی (رسمی )

نوع حکومت :  جمهوری

مذهب :  اسلام سنی (90%) ، مسیحی قبطی (7%) .

واحد پول : پوند مصر(Egyptian Pound)

عضویت :  سازمان ملل متحد ، سازمان وحدت آفریقا ، اتحادیه عرب.

جمعیت :  76.117.421 نفر (July 2004 est.)

روز استقلال :

شهرهای عمده : اسکندریه, جیزه, شبراءالخیمه, پرت سعید

امید طول عمر :  60 سال

رشد سالانه جمعیت :  1.83 درصد (July 2004 est.)

مساحت :  1.001.450 کیلومتر مربع.

خط ساحلی :  2.450کیلومتر

مختصات جغرافیایی :  27 درجه شکالی و 30 درجه شرقی

حکومت :  هر پنج سال ، 454 نماینده با رأی تمامی افراد بالغ به مجلس الشعب (مجلس خلق ) انتخاب می گردند؛ 10 نفر دیگر را رئیس جمهور انتصاب می کند. مجلس ردی را برای مقام ریاست جمهوری نامزد می کند و از طریق همه پرسی ، برای دوره ای شش ساله مورد تأئید قرار می گیرد . رئیس جمهور ، نخست وزیر ، زیران و معاون (یا معاونان ) رئیس جمهور را انتصاب می احزاب مهم سیاسی عبارتند از: • حزب دموکرات ملی (سوسیالیست) • حزب وافد جدیدüکند. (سنتی ) • حزب کارگر سوسیالیست • اتحاد مترقی

آموزش :  میزان باسوادی : 4/48% (1990) سنین تحصیل اجباری: 6 تا 15 سال تعداد دانشگاه: 13.

دفاع :  کل نیروهای مسلح: 000/420 (1991). به علاوه 000/604 نیروی ذخیره خدمت سربازی: 3 سال (گزینشی)

جغرافیا :  بیش از 90% مصر را بیابان پوشانده است. بیابان غربی- که دامنه آن تا درون لیبی و وسودان را فرا گرفته- کم ارتفاع است. بیابان شرقی به واسطه وادیها چند تکه است و در پای کوههایی در کنار دریای سرخ در جنوب شرقی پایان می یابد. اکثریت قاطع جمعیت در دره و دلتای رود نیل زندگی می کنند. مناطقی که در آن زراعت متمرکز؛ و برای آبیاری وابسته به رودüطغیان سالیانه رود نیل است. در شرق کانال سوئز شبه جزیره سینا قرار دارد.   آب و هوا: در مصر زمستانها معتدلü بلندترین نقطه: جبل کترینه، 2642 متر üمهم: نیل و تابستانها داغ و خشک است. اسکندریه بالاترین میزان بارندگی – 200 میلی متر- را دارد؛ در حالی که در منطقه در امتداد دریای سرخ تقریباً هیچ بارانی نمی بارد.

اقتصاد :  بیش از یک سوم نیروی کار به کشاورزی مشغول است. ذرت، گندم، برنج و سبزی برای بازار داخلی و پنبه و خرما عمدتاً برای صادرات تولید می شوند. ذخایر نفت (که با استانداردهای خاور میانه اندک است) عوارض کانال سوئز و صنعت توریسم منابع عمده درآمد ارز خارجی به شمار می آید. رشد سریع جمعیت و نیازهای بخش عمومی و سوبسید مواد غذایی منجر به عدم توسعه اقتصادی شده است.

تاریخ معاصر :  در قرن نوزدهم، مصر اسماً بخشی از امپراتوری عثمانی بود، هر چند سلسله ای محلی عملاً در آن حکومت می کرد. مسافت کانال سوئز مصر را ورشکسته کرد، و بریتانیا- از اعتبار دهندگان اصلی- این کشور را در 1882 اشغال؛ و از 1914 تا 1922 تحت الحمایه خود کرد. رژیم فاسد ملک فاروق با وقوع کودتای خود نظامی در 1952 سقوط کرد و در 1953 جمهوری برپا شد. در 1954، جمال عبدالناصر (1918 تا 1970) تندرو به ریاست جمهوری رسید.